Διαβάσαμε την παχουλή βατραχίνα του Στέφανου Παπαδόπουλου

Τις προηγούμενες ημέρες έφθασε στα χέρια μου ένα παραμύθι, που ενώ δεν περίμενα να με καταπλήξει και να με εντυπωσιάσει, γιατί μάλλον επειδή δεν είναι πολύ διαφημιζόμενο, μου προκάλεσε ένα δέος και μια ταραχή. Το παραμύθι η παχουλή βατραχίνα θίγει με πολύ ωραίο τρόπο ένα σύνηθες φαινόμενο που δεν θα πρέπει να παραγκωνίζεται από εμάς , τους μεγάλους. 
Το παραμύθι πάντα το διαβάζω  αρχικά μόνη μου, και ύστερα το διαβάζουμε μαζί με  τον Γιάννη, ωστε να μπορώ να το αφηγηθώ, σαν θεατρικό στυλ ή να δώσω έμφαση σε κάποιες λέξεις. Μολις το τελειωσα, δάκτυσα. Πραγματικα  το λατρεψα το βιβλιο.

Η βατραχίνα Σοφία έχει μεγάλη οικογένεια, μεγάλη καρδιά και μεγάλη… κοιλιά. Λατρεύει τον βενιαμίν της, τον Πρίγκιπα, και φροντίζει άψογα το νουφαρόσπιτό της. Δεν λέει όμως ποτέ όχι στις λιχουδιές. Α, όλα κι όλα! Υπάρχει άλλωστε τίποτα καλύτερο από ένα γλυκό κουνουπάκι;

Γι’ αυτό και ταράζεται πολύ όταν μαθαίνει ότι οι συμμαθητές του Πρίγκιπά της τον πειράζουν για την εμφανή αδυναμία της μαμάς του στο καλό φαγητό. Καταλαβαίνει ότι, άθελά της, έχει γίνει η αιτία να στεναχωρηθεί το γυρινάκι της.

Μια επίθεση των ψαριών στο σχολείο των γυρίνων, όμως, κάνει τους πάντες στην κοινότητα των βατράχων να το ξανασκεφτούν πριν κοροϊδέψουν τη Σοφία. Γιατί αυτή η γενναία μαμά βατραχίνα αναδεικνύεται ηρωίδα ακριβώς επειδή είναι παχουλή.

 Ο συγγραφέας Που προσωπικά τον γνώρισα και από κοντά μετά από λίγες ημέρες που παρέλαβα το παραμύθι πέρα από τη σημασία που δίνει σε μια πιθανή διαφορά που εμφανίζει κάποιος, η οποία, στην κοινωνία που ζούμε, τον καθιστά πολλές φορές εξόριστο και περιθωριακό, εμφανίζεται με πολύ άμεσο τρόπο το πόσο σκληρά μπορούν να γίνουν τα παιδιά, χωρίς να το θέλουν και τη σημασία που από πολύ νωρίς πρέπει να δώσουν οι γονείς στις αντιδράσεις αυτές. 

Η λύτρωση έρχεται πολύ όμορφα και για τους δύο ήρωες, αφού τελικά αναφαίνεται ότι η πιθανή διαφορά κάποιου, μπορεί να είναι εκείνη που θα τον κάνει ξεχωριστό, ιδιαίτερο και ακόμα πιο σημαντικό. Το συγκινητικό κλείσιμο, με τη μητρική σοφία και σωφροσύνη να προεδρεύει, αλλά και την παιδική αφέλεια και άμυνα σε σχετικές καταστάσεις δίνει στην ιστορία το ύφος που της αρμόζει, αναπαριστώντας πολύ σωστά ανάλογες καθημερινές καταστάσεις!

Ενα θέμα που τα παιδιά μας πάντα κοιτούν την εξωτερική εικόνα χωρίς να μπορούν να διευσδυσουν στον χαρακτήρα του παιδιού ώστε να μπορούν να τον σχολιάσουν και να τον κρίνουν, Ένα ευχάριστο παραμύθι που δείχνει ότι η εξωτερική εμφάνιση δεν έχει καμιά σημασία μπροστά στην ομορφιά της ψυχής και ιδιαιτέρα στην  απέραντη μητρική αγάπη.

Ενα διδακτικό παραμύθι που αποτυπώνει με διακριτικότητα την ρατσιστική διάθεση που έχουμε και εμείς οι μεγάλοι αλλά και τα ίδια μας τα παιδιά. 
το συγκεκριμένο βιβλίο είναι και βιωματικό , και μέσα από τέτοιες καταστάσεις ο συγγραφέας έγραψε τον συγκεκριμένο παραμύθι

Οπως σας είπα λίγο παραπάνω τον συγγραφέα τον γνώρισα προσωπικά. Λίγες ημέρες αφότου παρέλαβα το βιβλίο , διοργανώνονταν μια παρουσίαση σε ένα παιδικό σχολείο στη Θεσσαλονίκη. Ευκαιρία ήταν για εμένα να δω και μια παρουσίαση βιβλίου από κοντά. Και όμως δεν το μετάνιωσα. Γιατί έμαθα με ποιο τρόπο γράφτηκε αυτό το βιβλίο, τι συγκυρίες ανάγκασαν τον συγγραφέα να γράψει ένα τόσο βιωματικό παραμύθι

Στη παρουσίαση πέρασα πολύ ωραία.. Μια ώρα τα παιδιά πέρασαν πολύ ωραία με διάφορες δραστηριότητες εκτός από την ανάγνωση του βιβλίου. 

Φυσικά δεν θα παραλειψω να πω ότι εικονογράφηση είναι της Λιάνα Δενεζακη.


Χαιρομαι οταν υπαρχουν τετοια παραμυθια στη σημερινη εποχη.
Το βιβλιο θα το βρειτε εδώ 

Γιώτα