Το κελάρι της ντροπής

Κυριακή 5 Μαρτίου 2017 - ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Αυτό παθαίνω κάθε φορά που ξεκινώ ένα βιβλίο της Δημουλίδου
Κολλάω από την πρώτη σελίδα, μπαίνω στο νόημα από την πρώτη λέξη και οι πρώτες σελίδες είναι χαλαρές για μένα, μπορεί να διαβάσω 20 σελίδες έτσι για να νυστάξω και να ξανά πιάσω το βιβλίο την επόμενη ημέρα, μέχρι που με φτάνει σε ένα σημείο του βιβλίου και γίνεται το μεγάλο ΄΄μπαμ΄΄ και μετά έχω αγωνία και θέλω να μάθω τι έγινε, και γιατί φέρθηκε έτσι ο ήρωας μου.
Το κελάρι της ντροπής το είχα στη βιβλιοθήκη μου 2 χρόνια. Με κοιτούσε και το κοιτούσα. Μου έλεγαν πολύ σκληρό βιβλίο. Έβρισκα διαφόρους λόγους και έλεγα άντε μωρέ πιο μετά θα το ξεκινήσω. Διάβαζα άλλα μικρότερα και πιο ανάλαφρα βιβλία. Όμως σαν τελείωναν δεν με έκαναν κλικ.

Πέρασαν 2 χρόνια για να το πάρω απόφασή

Το ξεκίνησα. Έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία της Δημουλίδου και έχω μάθει τον τρόπο γραφής της που εναλλάσσει τις εποχές, που σε ιντριγκάρει , που εκεί που ξεκινάει να έχει αγωνία σε σταματάει απότομα και πηγαίνει πάλι σε άλλη εποχή. Την έχω μάθει τη Δημουλιδου που αυτή τη φορά στο βιβλίο της καθώς το διάβαζα ήμουν πολύ προσεκτική σε κάποιες λέξεις φράσεις και καταλάβαινα γιατί συμπεριφερόταν έτσι οι ηρωίδες μου, όμως και πάλι με εξέπληξε με κάποιες αποκαλύψεις που αγριεύτηκα και εγώ. Αυτό δεν το περίμενα. Αυτό είναι τελικά η Δημουλίδου να σε εκπλήσσει κάθε φορά με την γραφή της.

Για άλλη μια φόρα έκανα μαζί σας ένα συγκλονιστικό ταξίδι ανάγνωσης γεμάτο συναισθήματα αγανάκτησης, λύπης, πόνου, αγωνίας, ντροπής και θυμού.Δεν θα μπορούσα να μη νιώσω δικαιωμένη με το τέλος του βιβλίου, αλλά και αηδιασμένη από τη συμπεριφορά των γονέων των κοριτσιών και ενώ προέβλεπα κάποια πράγματα που έπεσα ΄΄μέσα΄΄ τελικά με εξέπληξε με πολλα περισσοτερα γεγονοτα , που δεν θα μπορούσα να φανταστώ! Απίστευτο βιβλίο και αξίζει σίγουρα να το διαβάσετε μετά από καιρό ένα βιβλίο με καθήλωσε τόσο πολύ!
Το ρούφηξα μέσα σε λίγες μέρες δεν το άφησα στιγμή και ακόμη μου έχει μείνει η ιστορία αυτή στην καρδιά