Τη Χριστίνα την γνώρισα πέρσυ με το άτακτο καπέλο . Μου άρεσε πολύ ο τρόπος γραφής της. Φέτος πήρα στα χέρια μου το επόμενο βιβλίο της.
Έχει ήδη γράψει και τον λύκο με την πεταλούδα 🦋🦋.
Το οχ πράσινισα μου άρεσε από τα έντονα χρώματα και έτσι δεν είχα ενδιασμούς αν θα μου αρέσει το βιβλίο αφού ήδη γνωρίζω την γραφή της.
Το θέμα που διαπραγματεύεται είναι η ζήλια. Πολύ κακό πράγμα η ζήλια ειδικά όταν είναι σε μεγάλο βαθμό.
Η ζήλια είναι ένα χαρακτηριστικό που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο αλλά ενεργοποιείται με διαφορετικό τρόπο!
Κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει διαφορετικά τη ζήλια και ζηλεύει διαφορετικά πράγματα
Είναι το μικρό «τερατάκι» που μπαίνει μέσα μας χωρίς να το θέλουμε. Ο λόγος για τη ζήλια, που αναστατώνει τις σχέσεις μας και μπορεί να φτάσει ακόμα και να τις καταστρέψει, τόσο αυτές όσο και σε ακραίες περιπτώσεις- ολόκληρη τη ζωή μας.
Η Λεώνη θυμώνει, αλλά ΔΕ ζηλεύει. Σιγά μη ζηλεύει τη Σοφία! Ένα πρωί, όμως, ξυπνάει και βλέπει ότι το δέρμα της έχει γεμίσει με πράσινους λεκέδες!
Σαν καμηλοπάρδαλη έχει γίνει, αν φυσικά οι καμηλοπαρδάλεις είχαν πράσινες κηλίδες αντί για καφετιές. Μήπως, τελικά, αυτό που νιώθει είναι… ζήλια;
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου