Αυτή τη φορά η «Στιγμούλα» επιστρέφει «πιο δυνατή» με μια καινούρια περιπέτεια για να διευρύνει τη φαντασία μας και να μας συντροφεύσει στην καθημερινότητα με τα παιδιά μας.
H Στιγμούλα ένα αγαπημένο βιβλίο γιατί την γνωρίζω από παλιά, έχοντας διαβάσει και την πρώτη της ιστορία πριν 2 χρόνια, ήξερα ότι θα είμαι σε γνώριμα μέρη.
Αυτή τη φορά η Στιγμούλα συνεχίζει το ταξίδι της ζωής της πιο ώριμη πια και γεμάτη όρεξη να ανακαλύψει τον κόσμο.
Αυτή τη φορά έχει να αντιμετωπίσει ένα χωριό χωρίς νερό και με λυπημένα παιδικά πρόσωπα. Και όλα αυτά προήλθαν από κάτι δεδομένο που είχαν οι κάτοικοι του χωριού.
Οι κάτοικοι δεν σεβάστηκαν την φύση και έτσι έχασαν και τις μικρές απολαύσεις της ζωής, όταν κάτι πολύτιμο που είχαν το θεωρούσαν δεδομένο
Αυτό είναι ένα παγκόσμιο ερώτημα. Πώς μπορούμε, όμως, να μιλήσουμε και να τους κινήσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών μας για σεβασμό απέναντι στη φύση;
Με το παραμύθι της Στιγμούλας, με τρόπο απλό και σίγουρα κατανοητό, τα παιδιά μας ανακαλύπτουν σιγά σιγά την έννοια της απληστίας και της αχαριστίας που γνωρίζουμε τόσο καλά εμείς οι μεγάλοι. Η απληστία και η αχαριστία είναι που τελικά οδηγούν το χωριό στην ξηρασία και τα παιδιά χάνουν τη χαρά και το κέφι τους για παιχνίδι.
Έρχεται η Στιγμούλα και δίνει σε όλους ελπίδα για μια δεύτερη ευκαιρία. Πιστεύει στην καλοσύνη της ανθρώπινης φύσης και στο ηθικό δίδαγμα. Έτσι δίνει στους κατοίκους άλλη μια ευκαιρία να σεβαστούν και να αγαπήσουν αυτό που τόσο απλόχερα τους προσφέρει η φύση.
Και τα καταφέρνει, διότι έχει τη βοήθεια όλων των αδερφών της. Ενώνουν όλες οι στιγμούλες μαζί τη δύναμή τους σαν ομάδα και στο τέλος, η ένωση αυτή νικάει και φέρνει και πάλι τη χαρά σε όλο το χωριό. Μας διδάσκει, λοιπόν, και τη δύναμη της ενότητας.
H Στιγμούλα ένα αγαπημένο βιβλίο γιατί την γνωρίζω από παλιά, έχοντας διαβάσει και την πρώτη της ιστορία πριν 2 χρόνια, ήξερα ότι θα είμαι σε γνώριμα μέρη.
Αυτή τη φορά η Στιγμούλα συνεχίζει το ταξίδι της ζωής της πιο ώριμη πια και γεμάτη όρεξη να ανακαλύψει τον κόσμο.
Αυτή τη φορά έχει να αντιμετωπίσει ένα χωριό χωρίς νερό και με λυπημένα παιδικά πρόσωπα. Και όλα αυτά προήλθαν από κάτι δεδομένο που είχαν οι κάτοικοι του χωριού.
Οι κάτοικοι δεν σεβάστηκαν την φύση και έτσι έχασαν και τις μικρές απολαύσεις της ζωής, όταν κάτι πολύτιμο που είχαν το θεωρούσαν δεδομένο
Αυτό είναι ένα παγκόσμιο ερώτημα. Πώς μπορούμε, όμως, να μιλήσουμε και να τους κινήσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών μας για σεβασμό απέναντι στη φύση;
Με το παραμύθι της Στιγμούλας, με τρόπο απλό και σίγουρα κατανοητό, τα παιδιά μας ανακαλύπτουν σιγά σιγά την έννοια της απληστίας και της αχαριστίας που γνωρίζουμε τόσο καλά εμείς οι μεγάλοι. Η απληστία και η αχαριστία είναι που τελικά οδηγούν το χωριό στην ξηρασία και τα παιδιά χάνουν τη χαρά και το κέφι τους για παιχνίδι.
Έρχεται η Στιγμούλα και δίνει σε όλους ελπίδα για μια δεύτερη ευκαιρία. Πιστεύει στην καλοσύνη της ανθρώπινης φύσης και στο ηθικό δίδαγμα. Έτσι δίνει στους κατοίκους άλλη μια ευκαιρία να σεβαστούν και να αγαπήσουν αυτό που τόσο απλόχερα τους προσφέρει η φύση.
Και τα καταφέρνει, διότι έχει τη βοήθεια όλων των αδερφών της. Ενώνουν όλες οι στιγμούλες μαζί τη δύναμή τους σαν ομάδα και στο τέλος, η ένωση αυτή νικάει και φέρνει και πάλι τη χαρά σε όλο το χωριό. Μας διδάσκει, λοιπόν, και τη δύναμη της ενότητας.
ένα παραμύθι πολύ ωραίο με πολλα ηθκα διδαγματα το οποίο φαντάστηκα από την αρχή ότι θα μου αρέσει και θα με κάνει να χαμογελάσω όταν θα κλείσω και την τελευταία σελίδα.
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις διόπτρα
Η στιγμουλα είναι δυνατή της Μαρίνας Γιωτη
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου