Ένα δύσβατο ταξίδι στα σοκάκια της λήθης είναι το νέο βιβλίο της συγγραφέως Ελένης Γαληνού. Ένα ταξίδι στις αναμνήσεις, που βρήκαν καταφύγιο στη θαλπωρή της λησμονιάς για να σώσουν μια ανθρώπινη ψυχή και να προστατέψουν τα αθώα θύματα μιας προδοσίας. Ένα σκισμένο ημερολόγιο, μια παλιά ζωγραφιά και οι χτύποι του ρολογιού θα αποτελέσουν το έναυσμα για να έρθουν στο φως κρυμμένα μυστικά και συνταρακτικές αλήθειες. Κομμάτι κομμάτι οι θύμησες θα αρχίσουν να σκιαγραφούν τα γεγονότα, που ένωσαν τρεις καρδιές με νήματα αγάπης και τις παρέσυραν σ’ ένα γαϊτανάκι τραγικών λαθών και αποφάσεων. Ένα μυθιστόρημα για “όσα δεν έγιναν λέξεις”, για την απόλυτη αγάπη, για τη δίνη του έρωτα, για τη δύναμη της συγχώρεσης.
τη Χαρούλα, τον Παύλο. Τυχαία θ’ ανακαλύψει στη ράχη της βιβλιοθήκης της ένα ξεφτισμένο ημερολόγιο. Ξαφνιασμένη θα διαπιστώσει πως οι περισσότερες σελίδες του είναι σκισμένες και μουτζουρωμένες, ενώ μια ζωγραφιά ψαλιδισμένη θα της προκαλέσει έντονα συναισθήματα. Η απώλεια μνήμης που έχει υποστεί, την εμποδίζει να ενώσει τα κομμάτια του δυσνόητου παζλ που δημιουργούν αυτά τα ευρήματα. Όμως η ανακάλυψη αυτή είναι αρκετή για να αρχίσει να πυροδοτεί μικρές εκλάμψεις στο μυαλό και την ψυχή της. Μέρα μέρα, η Ροζαλία αρχίζει να θυμάται σκόρπιες εικόνες, λόγια, στιγμές. Μόνο που το παρελθόν επιφυλάσσει εκπλήξεις και αποκαλύψεις που θ’ ανατρέψουν τη ζωή της και των οικείων της για πάντα…
Μια ελεγεία στην φιλία που μετουσιώνεται σε έρωτα, στη λήθη που γιατρεύει τις πληγές, στη συγχώρεση που εξαγνίζει την ψυχή…
λίγα λόγια του βιβλίου
Αθήνα 2016. Η Ροζαλία, μια ογδοντάχρονη γυναίκα, ζει μόνη σε μια παλιά μονοκατοικία στην Αθήνα. Ένα πρωί ανακαλύπτει στη ράχη της βιβλιοθήκης της ένα ξεφτισμένο ημερολόγιο. Από τον γραφικό χαρακτήρα αντιλαμβάνεται πως είναι δικό της, όμως αδυνατεί να θυμηθεί την ύπαρξή του. Καθώς το ξεφυλλίζει, εκπλήσσεται δυσάρεστα. Οι σκισμένες σελίδες, οι μουτζούρες και οι βίαια κομμένες φωτογραφίες δεν αρμόζουν στον ευγενικό της χαρακτήρα. Σε κάποια σελίδα συναντάει μια ζωγραφιά που της κινεί περισσότερο το ενδιαφέρον από τον περίεργο τρόπο που είναι κομμένη. Πασχίζει να βρει απάντηση, όμως παράλληλα νιώθει πως αυτή η λήθη την προστατεύει από κάτι σκοτεινό και απειλητικό.
Το βράδυ, καθώς πηγαίνει να κοιμηθεί κρατώντας το ημερολόγιο, ένα χαρτάκι θα γλιστρήσει από μέσα, όμως εκείνη δεν θα το δει. Είναι το κομμάτι που έλειπε από τη ζωγραφιά που τόσο την είχε προβληματίσει.
Το σκουριασμένο γρανάζι της μνήμης θα αρχίσει πάλι να γυρνάει και να φέρνει στο φως συγκλονιστικά γεγονότα, ανατρεπτικές αλήθειες, έρωτα, προδοσία, παιχνίδια της μοίρας και του μυαλού, που συντάραξαν τη ζωή της.
Ένα σκισμένο ημερολόγιο, μια παλιά ζωγραφιά και οι χτύποι ενός ρολογιού θα ενώσουν και τα τελευταία κομμάτια της ιστορίας της και με τον τρόπο τους θα αποκαλύψουν Όσα δεν έγιναν λέξεις.
Η αυλαία ανοίγει και βρισκόμαστε στην Αθήνα εν έτει 2016.
Η Ροζαλία, μια ηλικιωμένη γυναίκα ζει την καθημερινότητά της με τον γάτο της σε μια μονοκατοικία. Ταλαιπωρείται από μία βαριά ίωση, μα έχει κοντά της ανθρώπους που τη νοιάζονται : τον Μάξιμο, την Αλεξάνδρα,τη Χαρούλα, τον Παύλο. Τυχαία θ’ ανακαλύψει στη ράχη της βιβλιοθήκης της ένα ξεφτισμένο ημερολόγιο. Ξαφνιασμένη θα διαπιστώσει πως οι περισσότερες σελίδες του είναι σκισμένες και μουτζουρωμένες, ενώ μια ζωγραφιά ψαλιδισμένη θα της προκαλέσει έντονα συναισθήματα. Η απώλεια μνήμης που έχει υποστεί, την εμποδίζει να ενώσει τα κομμάτια του δυσνόητου παζλ που δημιουργούν αυτά τα ευρήματα. Όμως η ανακάλυψη αυτή είναι αρκετή για να αρχίσει να πυροδοτεί μικρές εκλάμψεις στο μυαλό και την ψυχή της. Μέρα μέρα, η Ροζαλία αρχίζει να θυμάται σκόρπιες εικόνες, λόγια, στιγμές. Μόνο που το παρελθόν επιφυλάσσει εκπλήξεις και αποκαλύψεις που θ’ ανατρέψουν τη ζωή της και των οικείων της για πάντα…
Αισθάνομαι πως σ’ αυτό το βιβλίο, η συγγραφέας αφέθηκε ολοκληρωτικά στους ήρωές της, να την παρασύρουν στα δικά τους δαιδαλώδη μονοπάτια. Παρέδωσε τη λυρική της πένα στον ψυχισμό και στις συναισθηματικές μεταπτώσεις της Ροζαλίας, της Αιμιλίας και του Μάξιμου, για ν’ αποτυπώσουν χωρίς παρεμβάσεις τη λαίλαπα που σάρωσε τις ζωές τους. Αρκέστηκε σε μικρές πινελιές των τοπίων και των ηθών της εποχής, ανέδειξε τη δύναμη της ασύνορης αγάπης και της συγχώρεσης και πάντρεψε μοναδικά το χθες με το σήμερα, την αλήθεια με το ψέμα, τη φιλία με τον έρωτα. Λάθη, όρκοι, πάθη, ενοχές, ατιμίες, ψέματα, όλα ένα κουβάρι που προσπαθεί να ξεδιπλώσει “όσα δεν έγιναν λέξεις”. Και ο αναγνώστης, συνοδοιπόρος της γηραιάς Ροζαλίας να παλεύει μαζί της να βρει την άκρη του νήματος και να κατανοήσει τι συνέβη και πώς εξελίχθηκε η ζωή των πρωταγωνιστών.
Ένα συνονθύλευμα μπερδεμένων συναισθημάτων προβάλλει, παραλύοντας μέσα σου κάθε διάθεση κριτικής των πράξεων των ηρώων. Καθώς βυθίζεσαι στα ταραχώδη νερά του εσωτερικού κόσμου των χαρακτήρων, αδυνατείς να σκεφτείς με τη λογική και άθελά σου αρχίζεις να δικαιολογείς τα ατοπυματα τους, να συμμερίζεσαι τις τύψεις τους, να κατανοείς τον πόθο που τους κατακλύζει, να αποδέχεσαι την επαίσχυντη προδοσία, να επιζητείς την παραδειγματική τιμωρία. Η μοίρα εμφανίζεται στις πιο κρίσιμες στιγμές να λυτρώσει και ν’ αποδώσει τη δική της αμείλικτη δικαιοσύνη και στέκεσαι ξέπνοος να παρακολουθείς τις συνταρακτικές εξελίξεις. Οι τρεις αυτοί άνθρωποι συνθέτουν ένα παράξενο τρίγωνο, άρρηκτα δεμένο για πάντα με αισθήματα βαθιά και παντοτινά. Λειτουργούν σαν μια οντότητα και παλεύουν να κρατήσουν τις ισορροπίες με όποιο κόστος. Τα συναισθήματά τους και η ανάγκη τους να ζήσουν ευτυχισμένοι καταλύει τις αντιστάσεις τους και τους μεταμορφώνει. Και ο γιατροπόρος χρόνος επεμβαίνει για να απαλύνει τη θλίψη και να γαληνέψει τη φουρτουνιασμένη θάλασσα της καρδιάς τους.
Μια ελεγεία στην φιλία που μετουσιώνεται σε έρωτα, στη λήθη που γιατρεύει τις πληγές, στη συγχώρεση που εξαγνίζει την ψυχή…
λίγα λόγια του βιβλίου
Αθήνα 2016. Η Ροζαλία, μια ογδοντάχρονη γυναίκα, ζει μόνη σε μια παλιά μονοκατοικία στην Αθήνα. Ένα πρωί ανακαλύπτει στη ράχη της βιβλιοθήκης της ένα ξεφτισμένο ημερολόγιο. Από τον γραφικό χαρακτήρα αντιλαμβάνεται πως είναι δικό της, όμως αδυνατεί να θυμηθεί την ύπαρξή του. Καθώς το ξεφυλλίζει, εκπλήσσεται δυσάρεστα. Οι σκισμένες σελίδες, οι μουτζούρες και οι βίαια κομμένες φωτογραφίες δεν αρμόζουν στον ευγενικό της χαρακτήρα. Σε κάποια σελίδα συναντάει μια ζωγραφιά που της κινεί περισσότερο το ενδιαφέρον από τον περίεργο τρόπο που είναι κομμένη. Πασχίζει να βρει απάντηση, όμως παράλληλα νιώθει πως αυτή η λήθη την προστατεύει από κάτι σκοτεινό και απειλητικό.
Το βράδυ, καθώς πηγαίνει να κοιμηθεί κρατώντας το ημερολόγιο, ένα χαρτάκι θα γλιστρήσει από μέσα, όμως εκείνη δεν θα το δει. Είναι το κομμάτι που έλειπε από τη ζωγραφιά που τόσο την είχε προβληματίσει.
Το σκουριασμένο γρανάζι της μνήμης θα αρχίσει πάλι να γυρνάει και να φέρνει στο φως συγκλονιστικά γεγονότα, ανατρεπτικές αλήθειες, έρωτα, προδοσία, παιχνίδια της μοίρας και του μυαλού, που συντάραξαν τη ζωή της.
Ένα σκισμένο ημερολόγιο, μια παλιά ζωγραφιά και οι χτύποι ενός ρολογιού θα ενώσουν και τα τελευταία κομμάτια της ιστορίας της και με τον τρόπο τους θα αποκαλύψουν Όσα δεν έγιναν λέξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου