Μόνο αν θέλω από τις εκδόσεις Μίνωας
Το σώμα είναι δικό μας.
Μην πιέζετε το παιδί να αγκαλιάζει τους συγγενείς
Πολλοί γονείς έχουν να αντιμετωπίσουν την εξής αμήχανη στιγμή όταν τα παιδιά τους έρχονται σε επαφή με παππούδες και συγγενείς: Η πίεση της εγκάρδιας αγκαλιάς. Η παρότρυνση για ένα γλυκό φιλί. Το περιμένουν οι θείες, το λαχταρούν οι παππούδες, όμως τα παιδιά δείχνουν εντελώς απρόθυμα –έως και αρνητικά. Τι πρέπει να κάνει τότε ο γονιός; Να πιέσει το παιδί για έναν πιο εκδηλωτικό χαιρετισμό ή να επιτρέψει στο παιδί να φερθεί όπως νιώθει;
Υπάρχουν παιδιά, όπως και ενήλικες, που δεν τους αρέσουν οι αγκαλιές, παρά μόνο από τους γονείς ή μόνο τη μαμά, και αυτό πρέπει να το σέβονται όλοι γύρω τους. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αγκαλιάζουν και να φιλούν κάποιον επειδή έτσι νιώθουν, όχι επειδή κάποιος τους πιέζει.
Το πρώτο βήμα είναι να το εξηγήσετε ξεκάθαρα στους συγγενείς σας. Οι ενήλικες, ιδιαίτερα οι στενοί συγγενείς, θα πρέπει να σεβαστούν την απόφασή σας. Εξάλλου, με τον τρόπο αυτό θα εκτιμήσουν την εκδήλωση αγάπης που θα τους δείξει από μόνο του το παιδί σας, όταν το αποφασίσει. Η χαρά της γιαγιάς και το παππού θα είναι πιο μεγάλη όταν το παιδί νιώσει από μόνο του την ανάγκη να πάει να τους αγκαλιάσει, και όχι επειδή το ζήτησε η μαμά.
«…Σήμερα τα χέρια μου κέρδισαν βραβείο και εγώ μια αγκαλιά από την κυρία Ρένα.
Η αγκαλιά της –το μεγαλύτερο βραβείο– είναι μια θάλασσα γιαούρτι. Δροσερή, γλυκιά, βελούδινη.
Μέσα της ηρεμώ.
Και μετά φτιάχνω ωραία πράγματα.
Είναι σαν της μαμάς.
Του μπαμπά, πάλι, είναι μια μεγάλη τραμπάλα.
Πότε φιλάω τα λουλούδια και πότε κυνηγάω τα σύννεφα.
Την αγκαλιά όμως της θείας Μαίρης, που μένει δίπλα μας, δεν την μπορώ…»
Μια ιστορία για το δικαίωμα των παιδιών στο σώμα τους, το δικαίωμα να λένε όχι σε φιλιά, αγκαλιές και αγγίγματα που δεν επιθυμούν, ακόμα κι αν προέρχονται από οικεία και προσφιλή πρόσωπα.
Μια ιστορία για τον σεβασμό στα παιδιά ως υποκείμενα με ελεύθερη βούληση.
Το σώμα είναι δικό μας.
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας το παραβιάσει. Πείτε στα παιδιά σας για το δικαίωμα στο σώμα τους. . Το δικαίωμα να λένε ΟΧΙ στα φιλιά και στα αγγίγματα από άτομα που δεν θέλουν, ακόμη και αν είναι οικεία. Μην πιέζετε το παιδί να αγκαλιάζει τους συγγενείς ειδικά αν δεν το θέλει.
σεβαστείτε τα παιδιά και αφήστε τα να έχουν ελεύθερη βούληση σε ότι αφορά το σώμα τους
Ειδικά οι γιαγιάδες έχουν συνδυάσει τη δωροδοκία με ένα φιλί από τα παιδιά
Τα δίνουν μια σοκολάτα και τους λένε για να την πάρετε πρεπει να μου δώσεις μια αγκαλιά ή ένα φιλί
ΌΧΙ
σταματήστε το
Μην πιέζετε το παιδί να αγκαλιάζει τους συγγενείς
Πολλοί γονείς έχουν να αντιμετωπίσουν την εξής αμήχανη στιγμή όταν τα παιδιά τους έρχονται σε επαφή με παππούδες και συγγενείς: Η πίεση της εγκάρδιας αγκαλιάς. Η παρότρυνση για ένα γλυκό φιλί. Το περιμένουν οι θείες, το λαχταρούν οι παππούδες, όμως τα παιδιά δείχνουν εντελώς απρόθυμα –έως και αρνητικά. Τι πρέπει να κάνει τότε ο γονιός; Να πιέσει το παιδί για έναν πιο εκδηλωτικό χαιρετισμό ή να επιτρέψει στο παιδί να φερθεί όπως νιώθει;
Υπάρχουν παιδιά, όπως και ενήλικες, που δεν τους αρέσουν οι αγκαλιές, παρά μόνο από τους γονείς ή μόνο τη μαμά, και αυτό πρέπει να το σέβονται όλοι γύρω τους. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αγκαλιάζουν και να φιλούν κάποιον επειδή έτσι νιώθουν, όχι επειδή κάποιος τους πιέζει.
Το πρώτο βήμα είναι να το εξηγήσετε ξεκάθαρα στους συγγενείς σας. Οι ενήλικες, ιδιαίτερα οι στενοί συγγενείς, θα πρέπει να σεβαστούν την απόφασή σας. Εξάλλου, με τον τρόπο αυτό θα εκτιμήσουν την εκδήλωση αγάπης που θα τους δείξει από μόνο του το παιδί σας, όταν το αποφασίσει. Η χαρά της γιαγιάς και το παππού θα είναι πιο μεγάλη όταν το παιδί νιώσει από μόνο του την ανάγκη να πάει να τους αγκαλιάσει, και όχι επειδή το ζήτησε η μαμά.
«…Σήμερα τα χέρια μου κέρδισαν βραβείο και εγώ μια αγκαλιά από την κυρία Ρένα.
Η αγκαλιά της –το μεγαλύτερο βραβείο– είναι μια θάλασσα γιαούρτι. Δροσερή, γλυκιά, βελούδινη.
Μέσα της ηρεμώ.
Και μετά φτιάχνω ωραία πράγματα.
Είναι σαν της μαμάς.
Του μπαμπά, πάλι, είναι μια μεγάλη τραμπάλα.
Πότε φιλάω τα λουλούδια και πότε κυνηγάω τα σύννεφα.
Την αγκαλιά όμως της θείας Μαίρης, που μένει δίπλα μας, δεν την μπορώ…»
Μια ιστορία για το δικαίωμα των παιδιών στο σώμα τους, το δικαίωμα να λένε όχι σε φιλιά, αγκαλιές και αγγίγματα που δεν επιθυμούν, ακόμα κι αν προέρχονται από οικεία και προσφιλή πρόσωπα.
Μια ιστορία για τον σεβασμό στα παιδιά ως υποκείμενα με ελεύθερη βούληση.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου